FAQ

Podstawowym dokumentem, na podstawie którego komornik może wszcząć postępowanie egzekucyjne jest wyrok sądu lub nakaz zapłaty, w którym została zasądzona od dłużnika należność pieniężna. Musi on być opatrzony w klauzulę wykonalności. W celu jej nadania wierzyciel zwraca się do sądu, który wydał orzeczenie.

W celu wszczęcia postępowania wierzyciel musi dołączyć do oryginału tytułu wykonawczego (wyrok, nakaz zapłaty opatrzony w klauzulę wykonalności) wniosek egzekucyjny. We wniosku o wszczęcie egzekucji należy wskazać:

• świadczenie, które ma być spełnione oraz sposób egzekucji. Świadczenie powinno wynikać z tytułu wykonawczego. Może ono być określone w wysokości, jaką wymienia tytuł wykonawczy, z podaniem dokładnej pretensji głównej, należności ubocznych, zwłaszcza odsetek, ich wysokości i daty, od której należy je liczyć. Nigdy nie można domagać się więcej niż to wynika z tytułu wykonawczego.
• Sposoby egzekucji

Sposób egzekucji, to nic innego jak rodzaj mienia dłużnika do którego wierzyciel kieruje egzekucję. W ramach egzekucji świadczeń pieniężnych wyróżnia się następujące sposoby egzekucji:

• egzekucję z ruchomości
• egzekucję z wynagrodzenia za pracę
• egzekucję z rachunków bankowych
• egzekucję z innych wierzytelności
• egzekucję z praw majątkowych
• egzekucję z nieruchomości
• uproszczoną egzekucję z nieruchomości
• egzekucję ze statków morskich

W zasadzie wierzyciel obowiązany jest do wskazania jedynie sposobu egzekucji, nie musi wskazywać konkretnych składników majątku, z których ta egzekucja ma zostać przeprowadzona. Jednakże wskazanie takich składników na pewno przyspieszy i ułatwi przeprowadzenie egzekucji.

Na szybkość egzekucji wpływa także wskazanie we wniosku egzekucyjnym identyfikatorów dłużnika, a więc dobrze jest podać jego PESEL, NIP, REGON (jeżeli prowadzi działalność gospodarczą), datę urodzenia itp.

Zgodnie z art. 43 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, „za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne”.Opłaty te można podzielić na cztery kategorie:

• opłaty za dokonanie zabezpieczenia,
• Artykuł 45 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji określa wysokość opłaty za dokonanie zabezpieczenia. Zgodnie z tym przepisem za dokonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego komornikowi przysługuje opłata w wysokości 2% wartości roszczenia, które podlega zabezpieczeniu, nie mniejsza jednak niż 3% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego i nie wyższa niż pięciokrotność tego wynagrodzenia. Powyższy przepis zakreśla granice wysokości opłaty za dokonanie zabezpieczenia. Opłatę za zabezpieczenie uiszcza (tymczasowo) wierzyciel, składając wniosek o dokonanie zabezpieczenia.
• opłaty stosunkowe za egzekucję świadczeń pieniężnych,
• opłaty stałe,
• inne opłaty.